Po drugiej stronie barykady mamy organiczne pomarańcze z ekologicznych upraw. Takich, jak te zrzeszone w sieci InCampagna (o oliwie i suszonych pomidorach stamtąd pisałam tutaj: https://gazdowanie.wordpress.com/2014/06/13/prodotto-italiano/ )
Tam plantatorzy stosują organiczny obornik, ręcznie podcinają gałęzie, zrezygnowali z opryskiwania drzewek pomarańczowych, w zamian na plantację wprowadzili drób (zjada insekty) i świnie (spulchniają glebę). Ci producenci uprawiają owoce zgodnie z rytmem dojrzewania kolejnych odmian pomarańczy. Dzięki temu niemal przez okrągły rok robotnicy mają pracę na plantacji. I co istotne, sprzedaż naturalnie dojrzałych owoców odbywa się bezpośrednio, bez łańcuszka handlarzy i pośredników.
A na koniec zdradzę Wam mały sekret: najsłodsze odmiany pomarańczy to te z tzw. pępkiem (odmiana Naveline). Sprawdźcie, a poczujecie różnicę:)
Korzystałam z tekstu Bartka Kieżuna Tam, gdzie rosną pomarańcze w 13 numerze „Kukbuka”
Składniki
- 2,5 szklanki mąki pszennej
- 2 jajka
- ¾ szklanki cukru trzcinowego
- 360 g jogurtu greckiego (czyli 2 opakowania po 180g)
- ½ szklanki oleju roślinnego
- 1 łyżeczka sody oczyszczonej
- otarta skórka z 1 pomarańczy niewoskowanej oraz sok
na krem:
- 1 serek jogurtowy typu Piątnica
- 2 łyżki cukru pudru
- 2 łyżki soku z pomarańczy
- kilka kropli esencji waniliowej
Instrukcja
Jajka ubijamy z cukrem na puszystą, białą masę, następnie dodajemy skórkę pomarańczową, sok z pomarańczy, olej i jogurt. Do masy dodajemy mąkę wymieszaną z sodą oczyszczoną i delikatnie łączymy wszystkie składniki (krótko!). Ciasto umieszczamy w żaroodpornej formie wyłożonej papierem do pieczenia i pieczemy w temperaturze 170 stopni C przez ok. 40 minut
Po upieczeniu ciasto wyjmujemy z piekarnika i studzimy. Przygotowujemy krem: serek miksujemy z cukrem pudrem, sokiem z pomarańczy i esencją waniliową. Wierzch ciasta smarujemy kremem.
Smacznego:)
