Obiegowa opinia na temat umiejętności kulinarnych przeciętnego mężczyzny jest nie najlepsza. Owszem, zrobi sobie kanapkę, zaparzy herbatę, czasem nawet usmaży jajecznicę z cebulką, ale zwykle na tym się kończy. Pamiętam jak dziś (a było to w dawnych czasach szkoły średniej) sposób na większy czy mniejszy głód moich kolegów harcerzy, którzy wracali ze zbiórki albo wypadu w góry. Co wówczas robili? Kupowali na Krupówkach bochen chleba z pachnącą i obłędnie chrupiącą skórką, a do tego pęto kiełbasy. Taki zestaw byli w stanie pochłonąć w kilka minut:)
Taka oto nieskomplikowana kuchnia w męskim wydaniu zwykle jest obiektem żartów i drwin. Aczkolwiek zapominamy, że to właśnie mężczyźni są najlepszymi i najsławniejszymi szefami kuchni na świecie. Pomijam fakt, iż przez wieki to oni mieli prawo i przywilej rozwijania się w zawodzie, podczas gdy miejsce kobiet było w domu, przy dzieciach. Lata tradycji zrobiły więc swoje.
Fakt, iż znakomita większość szefów kuchni to faceci, tłumaczy również rodzaj wykonywanych obowiązków w restauracji: to przecież ciężka, fizyczna praca, nierzadko kilkanaście godzin na dobę. Praca, której częścią jest również zarządzanie twardą ręką i trzymanie zespołu „za uzdę”. Bo system pracy kuchni hotelowej czy restauracyjnej to niemalże system taśmowy, gdzie każdy członek zespołu ma ściśle określone miejsce i zadania do wykonania (pisałam o tym tutaj: https://gazdowanie.wordpress.com/2015/03/06/kuchenny-rewolucjonista-august-escoffier-oraz-pyszne-gnocchi-gordona-ramseya/ ).
I jeszcze jedno spostrzeżenie: mężczyźni mają podobno więcej kubków smakowych niż kobiety, co pozwala im lepiej orientować się w niuansach kulinarnych eksperymentów.
Tak czy inaczej, w domowym zaciszu role zwykle się odwracają: to kobieta rządzi w kuchni. Choć znam kilka przypadków par, gdzie mężczyzna radzi sobie świetnie w kuchni (zwłaszcza w okresie narzeczeństwa;)), gotuje, piecze, testuje nowe receptury i smaki. Bo kuchnia to w moim przekonaniu subtelna kombinacja poligonu i placu zabaw. Eksperymentujesz z nowymi przepisami, czujesz podniecenie na samą myśl jaki będzie efekt finalny Twoich starań. A z drugiej strony dobrze się bawisz, odstresowujesz i czujesz radość, gdy przyrządzona potrawa smakuje biesiadnikom.
Osobiście nie mogę doczekać się momentu, gdy stanę przy mojej nowej wyspie kuchennej i wydam obiad dla co najmniej kilku osób. Ot, takie małe zboczenie;)
Zwieńczeniem tych wywodów niech będzie przepis na prostą i pyszną sałatę z warzywami i białym serem. Jest to popisowe danie mojej drugiej połówki: sałata z pomidorami, wiejskim twarogiem, cebulą z dużą ilością sosu czosnkowego. U nas w domu zwie się ona sałatą Stasia. Kombinacja składników równie zaskakująca, jak efekt końcowy. Sałata najlepiej smakuje z kromką świeżego, chrupiącego chleba z masłem, ewentualnie z plasterkiem oscypka lub sera korycińskiego. Wypróbujcie ją jako lekki lunch lub kolację po pracowitym upalnym dniu.
Składniki
- opakowanie mieszanych sałat lub 1/2 główki sałaty
- opakowanie twarogu półtłustego (250 g)
- 2-3 duże, dojrzałe pomidory
- 1 duża cebula (np. czerwona)
- 4 ząbki czosnku
- oliwa lub olej rzepakowy tłoczony na zimno
- sól, pieprz do smaku
Instrukcja
Sałatę myjemy, suszymy i rwiemy na drobniejsze kawałki. Pomidory kroimy w ósemki, cebulę siekamy w piórka. Twaróg kruszymy na kawałki.
Ww. składniki umieszczamy w misce w następującej kolejności: sałata, pomidory, cebula, twaróg. Całość oprószamy świeżo mielonym pieprzem.
Przygotowujemy sos: czosnek przeciskamy przez praskę lub drobno siekamy, a następnie wrzucamy do szklanki wypełnionej do połowy oliwą lub olejem rzepakowym. Mieszamy i doprawiamy do smaku pieprzem i solą.
Sałatę przed samym podaniem polewamy sosem czosnkowym i mieszamy wszystkie składniki przed wyłożeniem na talerze.
Smacznego:)
