na obiad

Spór  o Żabie, czyli Morskie Oko toczył się przez cały XIX wiek między Węgrami a Polską (a właściwie ówczesną Galicją) i zakończył w 1902 r. wyrokiem sądu arbitrażowego w Grazu. Wyrok przyznawał Galicji pełne prawa do całego Morskiego Oka, Czarnego Stawu pod Rysami i wyznaczył do dziś aktualną granicę między Polską a Słowacją.

Sąd  obradował w Grazu, rozpatrywał całą sprawę od 1320 r., dokonał wizji lokalnej w Tatrach i po dalszych obradach w Grazu wydał tam jednomyślny wyrok, 13.IX.1902 r., wg którego granica państwowa biegnie z Rysów ku północy, Granią Żabiego, po czym – od miejsca gdzie grań się rozpłaszcza – w jej przedłużeniu dalej ku północy do Rybiego Potoku i nim jeszcze ok. 700 m do jego spływu z Białą Wodą (…). [Z. i W.H. Paryscy, Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995]

Robert Makłowicz w jednej ze swoich wczesnych książek kulinarnych przytacza anegdotę związaną z owym sporem o Żabi Staw, oczywiście w kontekście kulinariów. Otóż podobno Polacy wygrali tę potyczkę, ponieważ delegacja na czele z prof. Oswaldem Balzerem (będącym wielkim orędownikiem przynależności Morskiego Oka do Galicji), przywiozła na kluczowe posiedzenie sądu w Grazu pewną intrygującą paczuszkę, którą wręczono następnie szwajcarskim arbitrom. Górale wieźli w niej… naleśniki z bryndzą i oscypkiem, które tak zachwyciły skład sędziowski, że ten ostatecznie wydał wyrok korzystny dla Polaków.

Dziś każdy może poznać obłędny smak naleśników tatrzańskich z bryndzą i oscypkiem. I choć bryndza na naszych stołach zwykle nie pochodzi z bacówki pana Rychtarczyka na Rusinowej Polanie, lecz jest termizowana i z domieszką krówskiego mleka (tak, krówskiego. Krowiego mówią cepry i pany, ale o tym może innym razem), koniecznie spróbujcie tego specjału.