słodkie

Tegoroczny przełom lata i jesieni w mojej kuchni bardzo różni się od poprzedniego. Rok temu wpadłam w szał pieczenia, duszenia, gotowania na wolnym ogniu i pakowania do słoików plonów lata. Spiżarnia była pełna moich debiutanckich wytworów. Ugotowałam wielki gar ajvaru (przepis tutaj: https://gazdowanie.wordpress.com/2017/09/12/ajvar-czyli-co-sie-wyprawia-z-papryka/), który wpakowałam do słoików, a jego smakiem mogliśmy się cieszyć nie tylko podczas zimowych weekendowych śniadań czy w kanapkach przygotowywanych do pracy.

Zrobiłam wówczas swój pierwszy domowy przecier z kilku kilogramów pomidorów przytachanych przez S. z lokalnego bazarku. Ostatni słoik zużyłam niedawno do pizzy, a przepis znajdziecie tutaj: https://gazdowanie.wordpress.com/2017/09/26/pomidorowy-magnat-czyli-najprostszy-domowy-przecier-pomidorowy/.

W tym roku przygotowałam jedynie kilka skromnych słoiczków konfitury z moreli z dodatkiem rozmarynu (o tutaj: https://gazdowanie.wordpress.com/2017/09/05/z-cyklu-leniwe-weekendowe-sniadania-konfitura-morelowa-z-rozmarynem/) i pikantny ketchup z cukinii (https://gazdowanie.wordpress.com/2017/07/27/kleska-urodzaju-i-pikantny-ketchup-z-cukinii-z-dodatkiem-wedzonej-papryki/). Z zaledwie pięciu słoiczków tego ostatniego zostały dwa, reszta poszła w świat jako prezenty dla znajomych i sąsiadów:)

Załapałam się tego lata na wiśnie i przygotowałam konfiturę w nieco odmienionej wersji. Taki konfiturowy remake. Do podstawowych składników, czyli wiśni i cukru (rzecz jasna;)) oraz kardamonu, dodałam likier amaretto. Wyszła gęsta, esencjonalna konfitura pachnąca jak nadzienie czekoladek z alkoholem i wiśniami. Tylko dla dorosłych. Co prawda sezon na wiśnie już dawno za nami, ale ten przepis z pewnością odgrzebię w kolejnym roku planując wekowanie i pasteryzowanie z nieco większym rozmachem.

Czego i Wam życzę:)